"14"
Sumikat na naman si haring araw At ang ingay ng malakas na iyak ng aking ina'y umalingawngaw, Akala ko'y wala lang, akala ko'y simpleng drama lang ng aking ina, Yung pala'y iniwan na kami ng aking ama, Dahil hindi niya natalo ang kalaban niyang malaria. Tinaguyod kami ng aming ina, at siya'y aming tinulungan, Ang isa't isa'y ginawa naming kanlungan, Sa kabila ng kahirapan, ay may ngiti kaming inihahatid, At sa Diyos ay puno kami ng pag-ibig Isang araw, ako'y nagtatahi ng kamisa, Nang biglang mangyari ang isang bagay na hindi ko inaasahan, Ako'y hinawakan ni Alessandro't sinunggaban, Muntik niya na kong gahasin, At siya'y aking binalaan na pag ito'y kanyang tinuloy, mapupunta siya sa impyerno. Nagdilim ang aking paligid, At ako parin ay kanyang pinilit, Ako'y hinawakan niya sa leeg na mahigpit, Hinahabol ko ang aking hininga at pilit, Pilit sinasabi ang mga katangang "Kasalanan to, tigilan mo ko! Kasalanan to, tigilan mo ko!!" Sinabi ko na mas pipiliin ko na mamatay kaysa ibigay ang sarili Kung kaya't ako'y sinaksak niya ng paulit-ulit At sa oras na yon, alam kong mapupunta ako sa langit. Nawalan ako ng malay at nagising nalang akong inooperahan, Hindi kaya ng doctor ang pagalingin ang mga sugat kong natamo, Ngunit hindi kinaya ng aking katawan, at matapos ng ilang oras ako na'y namaalam, Ako si maria goretti, Isang martyr
Sumikat na naman si haring araw At ang ingay ng malakas na iyak ng aking ina'y umalingawngaw, Akala ko'y wala lang, akala ko'y simpleng drama lang ng aking ina, Yung pala'y iniwan na kami ng aking ama, Dahil hindi niya natalo ang kalaban niyang malaria. Tinaguyod kami ng aming ina, at siya'y aming tinulungan, Ang isa't isa'y ginawa naming kanlungan, Sa kabila ng kahirapan, ay may ngiti kaming inihahatid, At sa Diyos ay puno kami ng pag-ibig Isang araw, ako'y nagtatahi ng kamisa, Nang biglang mangyari ang isang bagay na hindi ko inaasahan, Ako'y hinawakan ni Alessandro't sinunggaban, Muntik niya na kong gahasin, At siya'y aking binalaan na pag ito'y kanyang tinuloy, mapupunta siya sa impyerno. Nagdilim ang aking paligid, At ako parin ay kanyang pinilit, Ako'y hinawakan niya sa leeg na mahigpit, Hinahabol ko ang aking hininga at pilit, Pilit sinasabi ang mga katangang "Kasalanan to, tigilan mo ko! Kasalanan to, tigilan mo ko!!" Sinabi ko na mas pipiliin ko na mamatay kaysa ibigay ang sarili Kung kaya't ako'y sinaksak niya ng paulit-ulit At sa oras na yon, alam kong mapupunta ako sa langit. Nawalan ako ng malay at nagising nalang akong inooperahan, Hindi kaya ng doctor ang pagalingin ang mga sugat kong natamo, Ngunit hindi kinaya ng aking katawan, at matapos ng ilang oras ako na'y namaalam, Ako si maria goretti, Isang martyr
No comments:
Post a Comment